Waarover ik fantaseer als ik over de liefde fantaseer

Het begint met een introductie. We ontmoeten twee personen los van elkaar. Dan vindt er een ontmoeting plaats. De twee personages leren elkaar kennen onder memorabele omstandigheden. Dan komt de verliefdheid. De chemie tussen de personages wordt groter, hun relatie groeit. Maar dan ontstaat er conflict. Er komt een obstakel op hun pad waardoor ze lijnrecht tegenover komen te staan. De afstand tussen hen wordt te groot en leidt tot een breuk. Maar dan vinden ze elkaar terug. En zo krijgt het verhaal een happy end.

Ziedaar de structuur van de romantische komedie: het meest winstgevende fictiegenre met de slechtste reputatie. Romcoms zijn voorspelbaar, creëren onrealistische verwachtingen over de liefde en representeren stereotype genderrelaties. Gaan de personages uit elkaar of blijven ze samen? Wat maakt het uit in een wereld die geplaagd wordt door ecologische rampen, economische inflatie en groeiende sociale ongelijkheid.

Maar romantische komedies zijn ook de plek bij uitstek waar we onderzoeken hoe we met elkaar communiceren, hoe we onszelf blootgeven en welke normen en waarden daarmee gepaard gaan. Het is een wereld waarin we worden aangespoord om hogere en betere verwachtingen te creëren voor onszelf en voor anderen, waarin we kunnen dromen van een scenario waar de liefde uiteindelijk alles overwint.

In deze voorstelling repeteren Chloë Behiels, Goele Derick, Sara Haeck & Bart Hollanders samen een romantische komedie. Tijdens het repeteren worden ze geconfronteerd met hun eigen verlangens, fantasieën en persversies. Ze denken na over wat romantiek voor hen betekent: hoe heb je lief, hoe kwetsbaar durf je zijn en hoe maak je contact?

Waarover ik fantaseer als ik over de liefde fantaseer (werktitel) is een creatie in het kader van ‘de medeSTANders’, een initiatief waarbij jonge makers een voorstelling uitwerken onder de vleugels van STAN. Jolente De Keersmaeker en Damiaan De Schrijver zullen nauw bij het creatieproces van Waarover ik fantaseer… betrokken zijn, zodat de voorstelling zich in harmonie met het DNA van het gezelschap kan ontwikkelen.